دیالکتیک تنهایی

 

روی بر خاک عجز می‏گویم
هر سحرگه که باد می‏آید

ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد می‌آید؟!

سعدی

دیالکتیک تنهایی...

 

به‌سلیقۀ دریاها گریه می‌کنیم
به‌سلیقۀ کوه‌ها می‌ایستیم
به‌سلیقۀ بادها به هرطرف می‌نگریم

تصمیم‌های زیادی برای زندگی‌ام گرفته‌ام
مثل همین حالا که باید بخوابم
به‌سلیقۀ خستگی.
 

نرگس برهمند

دیالکتیک تنهایی...

 

تو را به‌جای همهء روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام
دوست می‌دارم...
 

پل الوار

 

دیالکتیک تنهایی...

اگر تو نامم را صدا نزنی
چه فرقی خواهم داشت با آن‌ها که مرده‌اند؟
اگر تو نامم را صدا نزنی
چه فرقی خواهم داشت با آن‌ها که به دنیا نیامده‌اند؟
چه فرقی خواهم داشت با دیگران؟
چه فرقی خواهم داشت با خودم؟

صدایم کن
صدایم کن
صدایم کن تا بدانم چه‌کسانی نیستم?

 

کیانوش خان محمدی

دیالکتیک تنهایی...

۱۶ سالم که بود،فکر میکردم تنهایی خوبه ولی الان تو این سن فهمیدم اصلا خوب نیست.آدم های زیادی از زندگیم حذف کردم که بعضی وقت ها دلم برای آن ها تنگ میشه،امروز بلاک لیست تلگرام نگاه میکردم و کسایی را می د دیالکتیک تنهایی...

سری را که به سنگ ندامت شکسته است با چه باید مرهم کرد؟در سقوط ،چنگ بر هر چه انداختم،سراب بود.

حالا ایستاده ام در آستانه ی فصلی مبهم،سوخته ام تا عمق ریشه هایم و به هر که رسیده ام از شکوفه هایی گفته ام که به وقت رسیدن،نرسیدند.

 

 

دیالکتیک تنهایی...